چرا ما انسان ها زانوهای بهتری تکامل نداده ایم؟ - گردش در ترکیه

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران و براساس گزارش زومیت، بسیاری از افراد هنگام برخاستن یا از پله بالارفتن در زانوی خود احساس درد می نمایند و متعجب اند که چرا زانوهایشان اینقدر دردناک شده است؛ اما زانوی انسان تاریخچه تکاملی پیچیده ای دارد و تحقیقات نو نشان می دهد که آن ها برای سبک زندگی امروزی طراحی نشده اند.

زانو در طول زمان دستخوش تغییرات عمده ای در مقدار و شکل خود شده است و نه تنها به انسان های اولیه اجازه می داد تا راست راه بروند، بلکه ما گونه هوموساپینس (انسان خردمند) را از خویشاوندان ژنتیکی منقرض شده، مانند هومو ارکتوس (انسان راست قامت) و هومو نئاندرتالنسیس (نئاندرتال ها) متمایز می نماید.

انتخاب طبیعی در همراهی با سایر نیروهای تکاملی، مانند جهش تصادفی یا میراث ژنتیکی، احتمالاً طوری زانو را شکل داده است تا به ما یاری کند به شکل مؤثرتر و طولانی تر از خویشاوندان خود روی دو پا راه برویم.

بسیاری از مسائل زانو که امروزه با آن روبرو هستیم، مسائل نوی هستند که اجداد ما تجربه ننموده اند. به عنوان مثال، در سال 2017، تحقیقات نشان داد که سبک زندگی بی تحرک در دنیای فراصنعتی ممکن است به افزایش 2.1 برابری مقدار آرتروز زانو، شایع ترین شکل التهاب مفصل زانو، منجر شده باشد.

زانوهای شما برای سبک زندگی متفاوتی تکامل یافته اند

هنگامی که محققان بقایای شکارچی گِردآورندگانی را که 6هزار سال پیش زندگی می کردند مورد مطالعه قرار دادند، متوجه شدند که آرتروز زانو احتمالاً در آن موقع وجود نداشته است. درحالی که امروزه در بریتانیا، بیش از یک سوم افراد بالای 45 سال، در پی درمان آرتروز، عمدتاً برای زانو هستند.

عضلات نسبت به زمان های گذشته برای تثبیت و محافظت از مفاصل ضعیف تر شده اند و غضروف ها نیز در جلوگیری از شنمایندگی استخوان ها نسبتاً ضعیف تر عمل می نمایند که احتمالاً نتیجه حرکت بسیار کمتر انسان ها نسبت به گذشته است. برای مثال نشستن در دفتر کار یا دویدن روی تردمیل در بیشتر موارد عضله کمتری نسبت به شکار، کار عادی پیشینیان ما، می سازد. برای حل کردن مشکل و تکامل زانوهای بدون آرتروز، باید چندین نسل افراد کم تحرک با زانوهای خوب بچه ها بیشتری نسبت به افراد کم تحرک با زانوهای بد داشته باشند.

بااین حال زانو قطعه پیچیده ای از ماشین بیولوژیکی بدن است که دانشمندان به طور کامل آن را درک ننموده اند؛ این مورد به ویژه در خصوص استخوان های کوچک سزاموئید یا کنجدی که در تاندون ها یا رباط هایی مانند کاسه زانو قرار دارند، صادق است. این استخوان ها احتمالا در سرتاسر اسکلت پستانداران وجود دارند؛ بدان معنی که بعضی از پستانداران ممکن است دارای استخوان های سزاموئید باشند؛ در حالی که دیگر اعضای همان گونه آن را ندارند. یکی از نمونه های استخوان سزاموئید، فابلای جانبی است که در پشت زانو واقع شده است و امروزه به طور میانه در 36.80 درصد از زانوهای انسان ها دیده می گردد.

باوجود صدها سال تحقیق، اطلاعات کمی در خصوص تکامل، رشد و نمو سزاموئید و اینکه چرا در بعضی گونه ها است و در بعضی دیگر نیست، وجود دارد. حتی سزاموئیدها اغلب در مولاژ اسکلت هایی که در موزه ها می بینید وجود ندارند و با ماهیچه هایی که در آن جاسازی شده اند دور ریخته می شوند.

مطالعه نو مایکل برسیوم، دانشیار گروه مهندسی در کینگز کالج لندن و همکارانش نشان داده است که دو مورد از سزاموئیدها، مخصوصا استخوان های میانی و جانبی پشت زانو، ممکن است به روش های مختلف در نخستی ها تکامل یافته و به انسان های اولیه یاری نموده باشند که راست راه رفتن را بیاموزند. تحقیق سیستماتیک روی سه استخوان سزاموئید در 93 گونه مختلف از پستانداران، از جمله سایر انسانیان و اجداد مشترک انسان انجام شد.

تحقیق نشان داد که انسان ها شکل تکاملی متمایزی برای استخوان های سزاموئید دارند که ممکن است از منشأ انسانیان، گروهی از نخستی ها که شامل میمون های بی دم و انسان ها هستند، شروع شده باشد.

دانشمندان فکر می نمایند که استفاده از استخوان فابلای موجود برای هدفی نو، که به آن نوسازگاری یا تغییر کارکرد می گویند، ممکن است به انسان های اولیه یاری نموده باشد تا از راه رفتن روی چهار دست وپا به راه رفتن با دوپا تغییر روش داده باشند. جالب اینجاست که این استخوان با نرخ بالاتر آرتروز نیز ارتباط دارد. درواقع احتمال ابتلا به آرتروز در افراد دارای فابلا دو برابر بیشتر است که نشان می دهد تکامل مسیری ساده به سمت بهینگی بیومکانیکی نیست.

تصویر زمانی پیچیده تر می گردد که متوجه شویم زانوها برخلاف دندان ها، قابل تحول و تغییر هستند، به این معنی که بسته به عواملی مانند تغذیه و استفاده، تغییر می نمایند. از طرف دیگر دندان ها پس از رشد سازگار نمی شوند و به سادگی آسیب می بینند. به همین علت است که با افزایش سن، ورزش کردن برای قوی نگه داشتن استخوان هایمان بسیار مهم است.

شیوه زندگی مدرن ما با آنچه بدن ما برای آن تکامل یافته مطابقت ندارد

زانوها در پاسخ به استفاده یا عدم استفاده از آن ها تغییر می نمایند و سازگار می شوند. به عنوان مثال، افزایش دنیای مصرف مواد مغذی که باعث افزایش قد و وزن انسان می گردد، فرضیه اصلی در خصوص چرایی شیوع بیشتر فابلا است. حضور فابلا در حدود 100 سال گذشته در سراسر دنیا و با بعضی تفاوت ها در منطقه ها مختلف، سه برابر شده است.

تکامل زانوی انسان مسیری هموار نبوده و انشعابات مختلف داشته است. شیوه زندگی مدرن ما با آنچه بدنمان برای آن تکامل یافته، مطابقت ندارد و این ناسازگاری احتمالاً باعث تشدید بسیاری از مسائل زانو در طول زمان می گردد.

هنگامی که زانوهای شما در حین ورزش یا در حالت نشسته، احساس درد یا ضعف می نمایند، به یاد داشته باشید که تکامل پیچیده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد و زانوی ما برای عصری که در آن قرار داریم، تکامل نیافته است. استخوانی که احتمالا در وهله اول به ما یاری نموده تا راه برویم، ممکن است بخشی از مشکل باشد.

227227