آزمایش ANA بالا نشانه چه بیماری هایی می تواند باشد؟ - گردش در ترکیه

بالا بودن شاخص ANA در چه بیماری هایی دیده می گردد؟

آزمایش ANA معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی مثبت است، اما بالا بودن این شاخص به تنهایی نمی تواند به تشخیص قطعی منجر گردد. بعضی از بیماری هایی که ممکن است با ANA بالا همراه باشند عبارتند از:

1. لوپوس اریتماتوس سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus - SLE): ANA در بیش از 95٪ از بیماران مبتلا به لوپوس مثبت است و معمولاً تیتر آن بسیار بالا است.
2. اسکلرودرمی (Scleroderma): این بیماری خودایمنی با ANA بالا و الگوهای خاصی مانند Centromere یا Nucleolar همراه است.
3. سندرم شوگرن (Sjögrens Syndrome): در بیماران مبتلا به این سندرم، ANA اغلب مثبت است.
4. آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthritis - RA): ANA در درصد کمی از بیماران مبتلا به RA مثبت است.
5. بیماری مختلط بافت همبند (Mixed Connective Tissue Disease - MCTD): تیتر ANA در این بیماری معمولاً بسیار بالاست و الگوی Speckled دیده می گردد.
6. پلی میوزیت/درماتومیوزیت (Polymyositis/Dermatomyositis): ANA در این بیماری ها مثبت است و الگوهای خاصی ممکن است دیده گردد.
7. بیماری تیروئید خودایمنی (Autoimmune Thyroid Disease): در بیماری هایی مانند تیروئیدیت هاشیموتو یا گریوز، ANA ممکن است مثبت باشد.
8. بیماری های مزمن کبدی (Chronic Liver Diseases): مانند سیروز صفراوی اولیه (Primary Biliary Cirrhosis) و هپاتیت خودایمنی (Autoimmune Hepatitis).
9. داروهای خاص: مصرف بعضی داروها مانند هیدرالازین، پروکائین آمید و ایزواحتیاجید می تواند باعث مثبت شدن ANA گردد (لوپوس القاشده با دارو).

تیتر ANA و معنای آن

تیتر ANA به اندازه آنتی بادی در خون اشاره دارد و معمولاً به صورت اعداد کسری مانند 1:80، 1:160، یا بالاتر گزارش می گردد. مقادیر بالاتر (مثلاً 1:320 یا بیشتر) نشان دهنده احتمال بیشتری از بیماری های خودایمنی هستند.

• تیتر پایین (1:40 یا 1:80): ممکن است در افراد سالم دیده گردد و اغلب بالینی نیست.
• تیتر میانه (1:160 تا 1:320): ممکن است نشانه بیماری های خودایمنی خفیف یا موارد اولیه باشد.
• تیتر بالا (بیش از 1:640): معمولاً در بیماری های خودایمنی فعال یا پیشرفته مشاهده می گردد.

بعلاوه، الگوهای ANA (مانند Homogeneous، Speckled، Nucleolar و Centromere) به پزشک یاری می نماید تا بیماری خاصی را تشخیص دهد.

چه زمانی آزمایش ANA باید پیگیری گردد؟

آزمایش ANA به تنهایی برای تشخیص بیماری کافی نیست و باید همراه با علائم بالینی و آزمایش های تکمیلی آنالیز گردد. در موارد زیر، پیگیری و انجام آزمایش های دقیق تر لازم است:

1. وجود علائم مشکوک به بیماری های خودایمنی:
   • خستگی مزمن، دردهای مفصلی یا عضلانی.
   • بثورات پوستی (مانند بثورات پروانه ای در لوپوس).
   • خشکی چشم و دهان (نشانه سندرم شوگرن).
   • پدیده رینود (سردی و تغییر رنگ انگشتان).
2. تیتر بالای ANA (بیش از 1:160):
   • اگر تیتر بسیار بالا باشد، احتمال بیماری های خودایمنی بیشتر است.
3. نتایج مثبت همراه با الگوهای خاص:
   • بعضی از الگوها مانند Centromere یا Nucleolar ارتباط قوی تری با بیماری های خاص دارند.
4. آزمایش های مکمل مثبت:
   • آزمایش های تکمیلی مانند آنتی بادی های Anti-dsDNA، Anti-Smith، Anti-SSA/Ro، Anti-SSB/La، و Anti-RNP می توانند بیماری خاصی را تایید نمایند.
5. عدم تطابق با سلامت عمومی:
   • اگر فرد علائم واضحی نداشته باشد، اما آزمایش ANA مثبت باشد، ممکن است احتیاج به پیگیری منظم داشته باشد.

چگونه باید آزمایش ANA را تفسیر کرد؟

• در افراد سالم: حدود 5 تا 15 درصد از افراد سالم ممکن است ANA مثبت با تیتر پایین داشته باشند که احتیاجی به پیگیری خاص ندارد.
• در افراد با علائم خودایمنی: مثبت بودن ANA باید با آزمایش های تکمیلی همراه گردد.
• در افراد تحت درمان: بعضی داروها می توانند ANA را مثبت نمایند، بنابراین تاریخچه مصرف داروها باید در نظر گرفته گردد.

در نهایت، تشخیص قطعی تنها با ترکیب نتایج آزمایش ها، علائم بالینی و نظر پزشک متخصص ممکن است. هر نتیجه ای که شک به بیماری های خودایمنی را برانگیزد، احتیاج به مشاوره با یک روماتولوژیست یا متخصص ایمونولوژی دارد.